Nur Adam...1 Şiiri - Engin Badem

Bahar gelmiş sen gelince bozkırlara,
Ağıtları dinmiş, anaların babaların…
Güneş bir başka doğmuş Hizan’a
Ve Nurs köyü bereketlenmiş…
Böyle anlatırdı Halit abim seni
Ve dolardı çağla yeşili gözleri…
Sana sevdasından olsa gerek,
Oğluna Said, kızına Nur ismini vermişti….
Üstadım….Üstadım….
Diye bir lafa girişi vardı ki…
Heyecandan patlayacak gibi olurdu yüreği,
Seni anlatmak kolay iş değil ki üstadım
Seni yaşatmak hücrelerin her zerresinde…
Ve direnişin destanını öğrenmek
Aykırı yaşamayı küfrün saltanatında.
Sana selamlar yolluyorum.
Sözlere her başladığımda…
Hızır (AS) hatırlıyorum….
Mektubatı her elime alışımda
Darwinizme sadece gülüyorum…
Tabiat risaleni her okuduğumda
Her gün yirmidört altın veren zatı hatırlıyorum…
Namaz kılmıyanlara baktığında
Yıldırımlar gibi çakışını hatırlıyorum,
Kartal gibi bakışını …
Küfre tek başına saldırışını
Her soruya cevap verip soru sormayışını
Hatırlıyorum….
Hatırlıyorum….da
Mahkemeleri, zindanları, işkenceleri …
En azılı katillerin nurdan çehrelerini hatırlıyorum.
Kapkara ve soğuk zindanların,
Nasıl bir medrese-i yusufiyeye dönüştüğünü hatırlıyorum…
Rus çarına dediklerini ve hayalleri
Ve attığın nur tohumlarını tabiiki
Seni sordular geçen Mehmet fırıncıya
Bize üstadı anlatırmısın….?
Üstadın kokusu nasıldı,
Nasıl yazardı o nur damlalarını
Ne yerdi ne içerdi,
Mehmet fırıncı durgunlaştı
Yüzündeki çizgiler sanki bir şeyler anlatıyordu
Üstad dedi üstadım dedi yutkundu,
Kameralara gizleyemedi gözyaşlarını
Onun resimleriyle doldurmuştu evinin tüm odalarını
Seni anlatırken on yaşında bir çocuk gibi
Heyecandan koptu kopacaktı fırtınaları
Ve değişiyordu hemen ruh hali …
Onu anlatmak öylemi …?
Onu sözlere sığdırmak …
Söyleyin bana hangi kelimeye sığar üstad,
Hangi mısra anlatabilir onu
Mehmet fırıncı anlatmıştı aslında her şeyi,
Onu bilmek onu yaşamaktı oysa
Onu bilmek onu okumaktı,
Onu bilmek aykırı olmaktı
Ve direnmekti küfrün saltanatına …
Başkaldırmaktı zulüm krallarına …
Azığını nurdan meyvelerle doldurmaktı…
Zalimler için yaşasın cehennem diye haykırmaktı..
Dünyalığını bir demli çay ve limondan ibaret kılmaktı belki….
İnsanlarının derdinden evlenemeyip,
Çiçekleri poyrazdan kurtarmak için,
Rüzgarlara dur diyebilmekti belki…
Üstadı anlamak öylemi?
Onu anlamak için ….
Saçların kadar başını verebilecek misin? bu yola
Kandan irinderin deryaları geçebilecekmisin …?
Geçerim diyebiliyorsan onu andım diyebilirsin kendine..
Yoksa ne yapsan ne etsen nafile…
Son olarak şunları yazmak geldi içimden…
Dinsin diyorsan bu zulüm bu gözyaşı,
Bu kan ve bu zalim hicran…
Her gece sonuna kadar aç evinin camları,
Aç ki misafirin olsun nur kanatlı o insan
Ve….ve…
Bir kez daha gelsin BEDİÜZZAMAN …..

16/07/04