Nur Şiiri - Erdal Üstündağ

Bazı işyerleri vardır insanın yüzündeki nuru alır
Gördüm birini iş yerinden ayrılmış, gelmiş yüzüne nur
Gezerken Allah’ı zikrediyor, yatarken abdestli yatıyor
Gariplik zordur Allah’ı ağzından düşürmüyor garip
Bazı yüzler vardır insana nur saçar
Bazı yüzlere insanın bakası gelir
Bazıları yüzündeki gülümsemeyi alır
Bir yüz gördüm nur akan ablayı gördüm
Lokmadandır bedenin titrek sesleri Allah’ı zikredişi
Nuru düşünen var mı, paradan haber ver diyorlar,
Darlıkta Allah’ı anan ablayı gördüm, abdestli geziyor
Allah’ı zikreden olmuş zengin, bizler kalmışız fakir
Kimisi dünyanın tadını alır, kimisi zikrin tadını alır
Fakirin darlıkta sürekli Allah’ı zikretmesinden utandım
Ama herkes ölümün tadını alır, rengimiz olmuş kola,
Nur Hanım’a göre bizim Cemal’e bakmaya yüzümüz yok
Bazı evler vardır, villadan yapılmıştır toprağa
Bazı evler vardır, gecekondudur mahallede
Villalarda herkese yedirmezler, ikram etmezler
Gecekonduda herkese tıka basa yedirirler
Gittim Zonguldak civarlarında bir mahalleye
Teyzem bir yemek hazırlamış, ah hazin ablam
Börek yapmış, yıllardan beri yememiştim
Teyze Allah razı olsun senden ahirette ailece
Müzeyyen ablamın eşi çıkmıştı uzun sefere
Uzun sefere çıktığını belli ettirmiyordu evde
Kısa seferdeyim diyordu ben kısa seferde
Müzeyyen abla çiçekler içinde ol uzun seferde
Varlıklı değiller, varlıklılardan fazla insan seviyorlar
Mehtap kardeşim yüzüme bakıyordu yemek ye diye
Ablası vardı sofrada bir bir lokma atıyordu ağzına
Her lokmada şükrediyordu Allah’a karlı tepesinde
Millet yaz sıcağında gidiyor denize
Kardeşim gidiyor Ebuderda hz.’lerine
Allah böyle sevgi versin insanın kalbine
Ablamın kızı örnek olsun yeryüzüne
“Bu hanım Ebuderda Hz.’lerini mezarını ziyaret ettikten
sonra mezarlıktan saygıdan dolayı geri geri yürüyerek
çıkarken içim burkuldu. O gün ne gündü!