Nur Şiiri - Derin Akkurt

Ey günahkar; ben miyim isyankâr?
Nedir bu gözlerindeki efkar?
Kıştan bahara, bahardan güze...
Bir türlü çıkamadık ki düze.

Derdime em vermediğin gibi
Tek taşla bulandı gölün dibi.
Kaldı mı hayra yoracak bir şey?
Bir rastlantıya varacak her şey!

Bir vakit sonra sonuç aynıdır.
Yalnızlık; sayrılığın kaynıdır.
Bir aşk ile nefret arasında...
Bir gizle nedamet arasında...

Her kokunun farklı bir tuğrası
Bir hüzün, bir saadet ırası...
Tezatından tezahür etsem de
Bilirim mahirdir ağ örmede.

Bu zihnimin kurduğu bir tuzak:
Ruhuma yakın, derdime uzak...
Bir damla bade mi, maazallah!
Aşkın tezatına da eyvallah!

Siz yaftalarla uğraşıp durun.
Vurun yüzüme vurdukça vurun!
Yargınız asıl beni yıpratan.
Niyet değil mi farkı yaratan?

Suçluluğun ezik yanı var ya;
İşte o kulağımdaki arya:
Yük değil, bu benim onurumdur!
Ben tamuda da olsam nurumdur!