Nur Şiiri - Demir Zengin

Nisan akşamının en güzel esintisi
Dağların,baharların dostusun sen
Sevgi yağmurun ıslatır alemi
Gülüşün nur olur aydınlatır civarı
Dertlerin kızısın sen...

Aşk seni konuşur bildiğim tüm dillerde
İklimler düğümlenir,
Fırtınalar koparır sessizliğin...
Ufuk kararır,
Sokaklar çıplak kalır,
Nurun sarar yüreğimi...

Bir bakışta oldu,nurun sardı bedenimi
Ay uzandı,suda kavruldu tenim
Ateşin açtığı yanıklarımı gömdün bir bir
Senin nurunla korlanır alevim
Solgun bir gül gibisin,
Yaprakların mürdüm senin...

Çiçek tozları serilmiş yollarına
Mahmur tebessümlerini kıskanır güneş damlaları
Senin güzelliğini ayın öte yüzü sayarım
Bir muammasın,
Herkes çözemez seni...

Özümün nurusun sen...

Ölüm tek,aşk iki kişilikti oysa
Mutlu bir aşkın yoktu senin
Durgunluk, acizlik ne koyarsan koy adını
Muhtaç kalbimin nurusun sen
Seninle mutsuzluğa da varım...

Sen ağlama,
Kirpiklerinden kan dökülür...
Nefesim kesilir,ciğerim sökülür
Tereddüt etmedim, yoluna serdim ömrümü
Tarifi yok yanında aşkın...

Saçların dolanır pişmanlıklarıma
Yıldızlar çoğalır dertli dudaklarında
Toprak gibi,güneş gibi,sabah gibi...
Tabiata ana olur yüreğin
Ellerini ver, ellerinde öleceğim...

Gözlerimin nurusun sen...