V
Nûpelda
acılarımız devletleştikçe
umutlarımız mülteci oluyor
bak bu bahardır ardında tel örgülerin
gözü çıksın, baharımıza göz dikenlerin
VI
suçla beni Nûpelda
kimliksiz doğup
öylece kalmışsam
kabahat Tanrı'nın değil
sevmeye gelir yanım yoktur
ama ölüyorsam
adımı ararken bir tufanda
ve tam sevecekken seni
beni bağışla
Tanrı'yı değil
VII
Nûpelda
çığlar düştü yüreğimin patikalarına
kendime varamıyorum
evvela kışlarını öğren memleketimin
anam ol, örgüler ör yüreğime
VIII
Ah Nûpelda,
ah yalnızlığımın anası
saçlarından kopardığın bahar şimdi avuçlarımda
açtıkça bulaşıyor gökyüzüme gözlerin
2014-2017
(Yayınlandığı yerler : Söylenti Dergisi, Havin Dergisi, Hasır Dergi, Genç Kalemler Ant. )
Müjdat GüvenKayıt Tarihi : 2.2.2019 16:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!