Nüpelda Şiiri - Kadir Ünlü

Patladı sinemde,
Sanki yanardağ,
Pişman oldum doğduğuma
Şu kahpe Dünya’da,
İnsan olduğuma,
Nüpelda;

Küfrettim ana avrat
Alfret Nobel’e
İlk o koydu dinamiti,
Toprağın karnına,
Ardından emperyalizme,
Onların tasmalı köpekleri;
Teröristlere,
Besleyen zebanilere,
Kıyılırmı lan;
Papatyadan güzel,
Zümrüt gözlü,
Bir dağ çiçeğine,
Affet bizi,utancımız büyük,
Sen küçüktün,cennet çiçeği,
Nüpelda...