21:40 21.04.2010
Ah…Nupelda.
Sen?
Zulamda sakladığım mülteci kadın.
Ölümsüzlük, seninle başlar
Oysa ayaklarınaydı,
Yüz sürmüşlüğüm.
Ah…Nupelda.
Yarı kıt anlatımlarındasın şimdi,
Çocuklarımın…
Oysa hepsine sen ol isterdim ana
Ah…Nupelda.
Sırf varya seninle yaşayıp
Seninle yaşlanıp ve seninle ölmek için
Oğlumun cüzdanında sakladığı
Tek hatıram, vesikalık fotoğramı çalıp
Verirdim,
Diyetidir diye varışlarımın
Ayaklarına…
Ah…Nupelda…
Şimdi bir asvaltın ortasındayım
Uzanmışım boylu boyunca
Üç beş, çabulcu çiğnemiş bedenimi
Kanım sızıyor, logar kapaklarından
Şehrin içine doğru
Önce karışacağım kirli bir ırmaga
Ve varacağım mavi bir okyanusa
Okyanus ki kirli ırmaklar arındırır Nupelda…
Sonsuz olacağım.
Nupelda…
Çocuklarımın sevdikleri kadınlara
Anlattığı masalsı kadın.
Kızımın adısın, şimdilerde
Taşınacaksın kuşaktan kuşağa.
Ah…
Nupelda…
Yasak meyvemin ağacı
Ben ölüyorum ama sen
Unutulmayacaksın,
Nupelda…
Kayıt Tarihi : 22.4.2010 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi, acıdır... Acıklıdır... Kan damlatır... Doğum günün kutlu olsun...'' Senin canın sağolsun''
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!