....NUPELDA..
Yine mayın,ölüm..yine ağıtlar
Zaman merhametsiz insan canavar
Tabutumun başında duran
Timsah gözyaşları katilim var..
Oysa bir çiçektim ovacıkta
Dersimin dağlarında
Munzur’un kenarında...
ya da ..avrupa yolunda
masum bir kelebektim
annemin kucağında
takıldı kanadım uçamaz oldum
Avrupa’nın tel örgü sınırından..
Hep ölen ben oldum siz savaşırken
Mayına bastı masum bedenim
sahile vurdu cansız bedenim
zindanlarda suçsuz
Afrika’da aç susuz idim..
Siz ise sessiz kaldınız
En çok ben üzüldüm
Babam kızdığında anneme
En çok ben ağladım yine
ayrı kalırken ailemden
hep ben ,ben ölüyordum nedense
Hikmet KAYLI /2019
Kayıt Tarihi : 25.7.2019 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ovacıkta mayına basıp ölen iki kardeş Kız kardeşin ismi “ nupelda “ zazaca dilinde “yeni sayfa “ taze yaprak “ anlamını taşır..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!