Nupelda 1 Şiiri - Zekeriya Aslan

Nupelda
İlk yapraktı
Yeni bir hayatın havayla ilk temasıydı
Gövdeyi saran yeşil gözlü bir bakıştı
Nupelda

Çizgiler vardı yüreğinde
Toprak olmuş ruhsarın çizgileri vardı
Yüreğinde Nupeldanın

Kelebeğin nirvanası
Tırtılın doyumsuzluğunu aşılayan bir yapraktı
Nupelda

Onurlu bi duruş
Korkusuz bi yangındı
Yüreğinde biriktirdikleri

Kapkaraydı gözleri
Kirpikleri siyah inciydi
Asude tutkular değildi
İçindekiler
Nupeldanın
Ceylan yavrusunu
Cereni andırıyodu duruluğu

Aşk çiçeğim nupeldam benim
Hasta oldum nupeldam
Belki öleceğim
Keşke bi kere görseydim
Bi kere atsaydım kalbinin ritminde

Bilmeni isterim nupelda
Senden başka hayal girmedi gözlerime
Kırıştırmadı yüreğimin dantelasını
Leke bırakmadı suratımın dondurucu renginde
Eritmedi buzulları, fırtınalar
Eritemedi yokluk
Yokluğumu
Yokluğunda