Nûn Şiiri - İbrahim Sanduvaç

Nûn! Nidân nazik ninnilere nişan!
Nergisler nüksederse nevbahardan,
Namından Nigârî nakşeder noksan.
Naçiz ki nefsim. N'apsın nazarından,
Nûn! Nidân nazik ninnilere nişan!

Selam var İzmir'den, umutlar sesteş!
Ahvalden sonra doksansekiz güneş,
Düşlerimde ağaçla toprak kardeş,
Suskun hayalim kâbuslu ye'se eş,
Selam var İzmir'den, umutlar sesteş!

Şirin bir mehtap eser bakışlardan,
Düşer yanağından bir damla kan,
Siyah bir tel yakar dünyayı baştan.
Mavi oyuncağınla yandım her an.
Şirin bir mehtap eser bakışlardan.

Ölümlü bir kul İbrahim idim ben,
Katranı yağmur gibi çiğ çiğ ören,
Sema gibi özgür, arz gibi mahzen,
Ateşte döküldü küllerim ten ten,
Ölümlü bir kul İbrahim idim ben.

Zincir büklüm büklüm olsa ne yazar,
Parmaklıklar paslanır azar azar,
Musallaya varınca toprak kazar,
Sensiz beyaz saraylar nefse mezar.
Zincir büklüm büklüm olsa ne yazar.

İlahî! Nefsin tek sahibi! Medet!
Hafız Sen'sin Ya Rabb, Sen onu hıfzet.
Er-Rahman-ur Rahim'sin, merhamet et.
Sen, emanetini hayırla kabzet.
İlahî! Nefsin tek sahibi! Medet!

Kasım 2016