Nuhun suyu ateşimi söndürmez

nuhun suyu ateşimi söndürmez
ahımdan gökkube nara çevrilir
dumanım güneşi kaplar görünmez
bütün bir kâinat kara çevrilir

kaç ibrahim çıkar kaç put devrilir
kaç düşünce heba olup savrulur
kaç aşığın bağrı yanıp kavrulur
kaçının dünyası nura çevrilir

düşünmek yapmanın bir aşaması
bir eser bırakır insanın hası
insan bu hepsinin basmaz kafası
her şey ensonunda bire çevrilir

imanda sebat et duyguda esne
içimden yükselen bu garip ses ne
ne kadar çoğalsa evrende nesne
her şey en sonunda bire çevrilir

gözden fer gönülden sır sökülünce
bir yaprak misali gün dökülünce
insan yaşlanıp da bel bükülünce
gözleri elbette yere çevrilir

fizâhî pek tembel nefsini boşlar
mezar taşı yere konan nakışlar
kıyamet gömleği giyen bakışlar
israfil elinde sura çevrilir

9 Şubat 09
Nilüfer