Nuh Ve Gemi Şiiri - İbrahim Gül 2

Seni Nuh’un gemisinde sevmek isterdim.
Nuh ve gemi kap ve kalp.
Öfkeyi bir mezar gibi yüreğimde taşırken;
mezarın bir karanlığın merkezi olduğunu anlıyorum ve her karanlık bana bir gölgeyi hatırlatır.
Gölgeyim ben; hıçkırıklarında boğulmuş,
bir öksüz gölge akreplerin zehrine muhtaç.
Ve siz bir serapsınız; ağulu göletinde serinleten.
Ve bir yasak şehrin yasak türküsü belki
Her acıyı içselleştirip derinleten.
Bir serap, bir gölge ve bir yasak;
laneti boynunda siyah bir zincir,
halkaları elemle bezeli.
Tılsımlı bir neşesi dert çeşmesinin,
sonu umutsuzluk umuduyla kenetli.

Kül rengi bir gökkuşağı,
Gözyaşları:
kar taneleri…
Hıçkırıkları hicran neşesi.