Nuh'un Tufanı Şiiri - Fahri Bulut

NUH’UN TUFANI
Nebiler cihana gelir ve gider,
Doğru yönü bilir hep takip eder,
İlimi Hak bilir peşinde güder,
Nuh’un tufanında, gemideydim ben.
Yalnız beden değil, ruhla varsın sen.

Müşrikler binmedi Nuh deli niye,
Her hayvandan bir çift aldı gemiye,
Nuh'a küfrettiler büyücü diye,
Nuh’un tufanında, gemideydim ben.
Yalnız beden değil, ruhla varsın sen.

Sulara gömüldü tümden müşrikler,
Bu bir rüya değil şahit tarihler,
Bu gerçeği bilmez beyni eblehler,
Nuh’un tufanında, gemideydim ben.
Yalnız beden değil, ruhla varsın sen.

Dolaştık ummanda hayli bir zaman,
Kalmadı gönlümde şek ile güm an,
Hak peygamber bildim, inandım tamam,
Nuh’un tufanında, gemideydim ben.
Yalnız beden değil, ruhla varsın sen.

Güvercin gönderdi bir dal getirdi,
Nuh Peygamber kara dedi sevindi,
İnsanlar, hayvanlar, karaya indi,
Nuh’un tufanında, gemideydim ben.
Yalnız beden değil, ruhla varsın sen.

Dağıldı kardeşler dört ayrı yöne,
Ektiler, biçtiler binlerce sene,
Yaşarız dünyada kardeşçe yine,
Nuh’un tufanında, gemideydim ben.
Yalnız beden değil, ruhla varsın sen.

Tanrının ilk emri, oku ey insan!
Çok cahil kalırsan olursun hayvan,
Oku, öğren diye indi o kuran,
Nuh’un tufanında, gemideydim ben.
Yalnız beden değil, ruhla varsın sen.

Rızaoğlu, tanık gerçektir tufan,
Bu sırrı bilemez arif olmayan,
Cahillerin sözü, sohbeti yalan,
Nuh’un tufanında, gemideydim ben.
Yalnız beden değil, ruhla varsın sen.
17 HAZİRAN 2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU