Nuh'un Gemisinde Vicdan Polisi

Meydanda karanlık adamlar, zamanın kir pası.
İsyanlar öfkenin bayrağında, var olurken var olana.
Bariyerlerin önünde arbede, arkasında vicdan polisi..
Omuzdaş fikirler arasında kan, dışarıda kan...
Bir yaşamanın doğmakla savaşı,
Var olmakla ölümün savaşı, ölüm doğumdan.

İnsanlığın ulaşamayacağı güçlerle düştük beşiklere,
Karşımızda kağıttan zırhlar, tahta bıçaklar...
Zaman nefsin rehberi, sinsice kulağımıza fısıldayan düşman.
Şimdi okyanusun ortasında delik deşik bir sandal,
İçinde yüzmeyi unutmuş biz, bizi boğmaya çalışan körlük.

Kaç sondan döndük başa, baştan aynı dünyanın gözüne.
Beşiğe giden yol Nuh'un gemisi, başlangıcın silahı irade.
Birer Mecnun olalım çölde, Leyla'mız balta girmemiş orman.
Bilirim günler mazide biriktikçe büyüdü karanlık adamlar
Lakin son bizi bulmadan sonu bulmak gerek, uyanmak gerek.