Nuh'un Gemisi Şiiri - Gökhan Yazıcı

Sen ağlarken,
yüzüne baktığımda,
Güftesi değişen bir şarkıydı
içten içe söylediğim,
Ağlayınca gözlerinin içi ağlıyor
Kendimi senden alamıyorum
Duydun mu sevdiğim?

Gözyaşın sel olup
yutacakken beni,
Nuh’un gemisine
bindim kaçıyorum,
Acımak tembihtir;
merhametin zikrettiği
Ben sana değil;
kendime acıyorum.

Bu seller,
Ah bu seller
dünyamı yok ederken,
Sitem çöker üstüme…
Bana küsme desem de
Ben kendime
küstüm bile.
Hoşgeldin ayrılık,
Böylesi bitikken
Sessiz bir yolcuyum
Nuh’un gemisinde,
Bu kaçışlar
seni geri getirir mi bilmem?
Ufuklarda yitikken.

Sanki, ben Nuh’um
peygamber değilim,
Say ki, hiç doğmadım;
sen ağlama yeter,
Bana çok mu uzaksın?
Haberdar değilim,
Güverteden ufuklara
dalgın
dalgın
bakarken,
Damlaların yağmur,
Yağmur bir şarkı olur,
Alaboranın bağrında
Bir adam kahrından ölür,
Ah! Bu ne kasvet yüreğim,
Bu ne kasvet!
Bu ne hasret sevgiye,
Bu ne hasret!
Sabret yüreğim,
bu kasvet te biter!
Bu hasret te biter
Bu hasret te biter.

(2002)