Nuh’un Gemisi Geçiyor Evimizin Çatısından

Şimdi kan devrinin
Mahşeri yok sokaklarda,
Güvercinler uykuda,
Haber ulaştırmak
Yasak dağlarda.

Mevsim savaşları taşıyor sırtında,
Sarışın imparatorlukları yıkıldı ehramın,
Bir iftira, bin kefene, bin tabut.
Karanlığın yelelerine örüldü unutkanlık
Göçebe yağmurlara flört,
Ay ışığı toplayan aşklardan.
İnadına yalnız
Ağzımın kıvrımlarında uçan kartal,
Tarih neyi yazar,
Ne anlatır bilge,
Tuzlayın cenazemi
Kokmasın bayat teskere masallarında
Zincir kırmak sanat,
Firar et diploma al tilkiler yatağından,
Güneşin kamburundan
Duvarları çökerten sevdan
Ay çekilmiş kan sularından.

Ey aşk!
Vur kırbacını göklere
Korkumuz mu var Allah’tan gayrı,
Hani ne kaldı ki
Ötelere seyahat
Biletsiz ve de pasaportsuz,

Şimdi kan devrinin çiçekleri açıyor,
Mahşer yokuşunda.
Nuh’un gemisi geçiyor evimizin çatısından
Haydi, biraz aşure taşıyalım komşulara
Umut duasına çıkalım,
Güvercinlerle kapansın kentin günahları
Zindanların gıcırtısıyla binmesin tahtırevana çocuklar,
Uçurtmalar uçurulsun sarışın türküler üstüne,
Yahu şair bırak dilek dilemeyi sende,
Kalk gecenin bir saatinde,
Bir merdiven daya ay’a
Çık otur,
Fazla gölge etme dünyaya
Ağladıklarını duyabilir misin ebabillerin
Akrep gururunu kırabilir misin koynunda yılanların
Hiç kimsenin, hiç kimse olduğunu öğrenebilir misin?
Hiç kimsesizliğinin, hiç kimsesizliğinden.