Nuh'un Gemisi Şiiri - Ahmet Beyoğlu

seni öyle sanmıştık...
kara bir bulut gibi, esmer bir umut gibi
şimşek çakışlı, yağmur bakışlı yâr gibi
yağmak için bir gönül arar gibi
seni öyle sanmıştık

bir görünüşün vardı, bir süzülüşün
yaklaştıkça bir büyüyüşün vardı

saçlarını savurup, yıldız tozları serpecektin yüzümüze
kadife ellerin en merhamet dileyen yerlerimize değecekti
bulut dolu gözlerin, ırmak ırmak boşalacak
başımızdan aşağıya bereket yağmurları indirecektin
zerrin parıltılar geldiğinin delili olacaktı...

uzaklardan, çok uzaklardan
bize yağmur yüklü bulut gibi görünen şeyin
amansız bir afet olduğunu
vurgundan sonra anladık...
bozgundan sonra anladık...

çekirge sürüsü gitmiş,
tarlada buğday bitmişti

işte bundandır;
yağmur yüklü bulutlardan kaçışımız
işte bundandır;
panjurların ardından bakışımız
işte bundandır;
şuh bakışları karşılıksız bırakışımız
iç çekişimiz, yetimliğimiz bundandır

çünkü biz, artık Nuh'un Gemisi'ne binmişiz.

03.01.2002