Nuh diyor, Peygamber demiyor

Yazmaya bile elim gitmiyor
Ne o yine mi kalbim titriyor?

Ne o yine mi sardı korku?
Elim ayağım tutuştu.
Tanıyamıyorum kendimi.

Geçici bir hevestir belki
Kaç zamandır dalgın, düşünceli
Aşkın başlangıcı böyle miydi?

Evet! Evet!
Sonbahar beni kandırdı
Toprağın renginde gözleri vardı.

Renkleri öyle büyüledi ki!
Her baktığım, her gördüğüm an
Aşık ol, aşık ol diye yüzüme haykırdı.

Ama! Ben yeminliyim
Yoktu böyle bir niyetim.

Sebebi sonbahara inat
Bahçemde açan güller mi?
Onun da dünkü bakışı
Saftı, tertemizdi.

Görünüşü tam bir beyefendi
Adını dahi soramadım, kendisi de söylemedi.

Her şey tamamen bir tesadüftü
Yoksa yoksa?
Kendi kendime gelin-güveyi?
Niyetim bu değil ki.

Dedim ya!
Aşkın kapısını çarpıp çıkalı, aylara yıllar eklendi.
Hem ben yeminliyim yeminli.

Kalbim bana söz vermişti
Kapatmıştık aşk defterini.

Yeni yılda yaklaştı
Yaklaşık bir bir buçuk ay sonra
Üstelik bir de kar yağarsa?

Ellerim üşürse?
Isınmak için ellerim ellerini isterse?

Ne o?
Kar mı yağıyor döne döne?
Aşk taneleri mi düşen saçlarıma, tenime?

Daha şimdiden
Görmek için kalbim delirmekte.

Bir delilik yapıp gidip söylemeli mi?

Yo! Gidemem ki
Almıştım aşk dersini
İnleye inleye ödemiştim bedelini.

Ne etmeli, ne yapmalı?
Gözümde tütüyor gözleri.

Yüreğim daha dünden niyetli
Davetiyeler çıkarmayın!
Olmasın bahanesi.

“Nuh” diyor “Peygamber” demiyor
Bu gönül yoksa deli mi?

Hem nasıl unuturum!
Mantığımla yaptığım sözleşmeyi?

Yırtıp atamam ki!
Ağır gelir cezası,
Maddiyattan öte maneviyatı.