Nüfus Sayımı Şiiri - Akın Korkmaz

Çocuk telaşımla nüfus sayımını gözlerdim
Kapıda akşama kadar sokağa çıkma yasağı
Sandalyeme oturup sayılmayı iple çekerdim
Apartmanda çaylar ve böreklerle kutlanırdı
Kimsenin kimseye gitmediği nüfus bayramı

Bazen bir abi bazen bir abla olurdu gelen
Ev ahalisi ona saygıda hiç kusur etmezdi
Birileri zahmet edip bize gelmiş devletten
Evimize kadar geldiyse o bir tanrı misafiri

Gözlerim memurun yüzünden hiç çekilmez
Masamızın başında açılır kocaman bir defter
Benim karaladığım kareli deftere benzemez
Üstüne nüfus kâğıtları mevzilenir birer birer

Ben hayatımda ilk kez vatandaş olacaktım
Hani uzun yıllar sonra asker olacağım gibi
Hem adamdan sayılmak benim de hakkım

İşin doğrusu sayıma pek aklım ermiyordu
Sahi yaşayıp yaşamadığımız mıydı mesele
Yoksa devlet öleni kalanı bilmiyor muydu?

Memur gidince ben hemen sokağa çıkardım
Bizim sokağa ne polis gelirdi ne jandarma
Zaten bir gören olsa eve kaçmaya hazırdım
Balkonlarda bütün mahalleli iddiaya tutuşur
Güzel ülkemizin nüfusu bilmem kaç milyon
Bol sıfırlı yalan yanlış sayılar havalarda uçuşur