Nübüvvet Şiiri - H. İbrahim Sakarya

Züeyb kızı Halime Sütannesi emzirdi
Sütbabası Haris’e bolluk bereket geldi
Sütkardeşi Şeyma’ysa Onda haller sezerdi
Dört yaşında Âmine aldı gönlü şeneldi.

Medine’ye götürdü dayıların yanına
Hem tanışıp görüşsün sılayı rahm eylesin
Bir ay sonra dönüşte vade yetti canına
Vefat etti Amine Ebva köyde neylesin.

Altı yaşta Muhammet hem yetim hem öksüzdü
Boynu bükük bir halde Mekke’ye geri döndü
Abdülmuttalip dede şefkatle O’nu süzdü
İki yıl mutlu geçti torunuyla övündü.

Dede yaşlandı hasta, çağırdı oğulları
Hepsiyle birer birer müşavere eyledi
Kim bakacak yetime nasıl olur halleri?
Ebu Talib’e verdi, Ali’ye eş peyledi.

Amcası Ebu Talip ticarete götürdü
Kervanlarla birlikte gitti Şam civarına,
Bir bulut gölge eder Rahip Bahira gördü
Dedi gelecek Resul budur cihar yarına.

Gençliği çok güzeldi, doğruluk önderiydi
Kelamı kibar idi asla etmezdi yemin.
Sevgi saygı ondaydı, hatalardan beriydi
Mekkeliler derlerdi Muhammedinül Emin,

Yirmi beşinde iken Hatice’yle evlendi
Yirmi beş yıl şenlendi bu mübarek yuvası
Mekke’deki günlerde Nur Dağı’na yöneldi
Hira Mağarasında başlar kutlu davası.

Cebrail geldi bir gün altı yüz on yılında
Nübüvvetin nuruyla oku dedi kuluna
Halindeki ürperti, yanağının alında
Resullük muştulandı, yürür Hakk’ın yoluna.