Nü Şiiri - Arsen Altan

çocuk çıplaktır kendine anlatılanı almaya çalışır.ben bütün bu öğrendiğim kirlilikten sonra çocuk gibi algılamaya şansım olmadığını anlayarak yazdım bunu. bir masal anlatmayı uygun buldum bu yüzden bütün çocuklara anlatılanlar gibi. ve onları sorguladım gerçekten hep iyiler mi kazanıyor ve hep yalnızca mutlu sonlar mı var bu hayatta diye. Elbette hayır ama bizlere bu öğretildi hep dinlediğimiz masallarda. Bunun yanlışlığını öğrendiğimizde bişeyler kaybetmiştik zaten hepimiz. bunu nasıl öğrendik dersek.kaygısız sonunu düşünmeden hareket etmemizi sağlayan birine rastlayarak. evet evet bu kadar itinayla öğretilenler üstüne tüm öğretilerin yanlışlıklar ve eksiklikler barındırabileceğini bu kadar kolay ve rastlantısal öğrendik.ilk aşkımızdı bizi kendimize getiren ilk aykırı duygu ama onu da sorgulamak gerekiyordu tabii ki. öğrendiklerimizden emin ve aslında bir o kadar tecrübesizce bildiğimizi sandığımız hayata karşı, dünyaya gedliğimiz gibi çıplak (NÜ) sorguladık ilk aşkımızı ve kendimiz nerde bulduk... Bir aşkın yitip giden kollarından düşmekte iken çırılçıplak ve herşeye rağmen düşünmeye devam ederken... düşmeye ve düşünmeye mecburuz yeni bir aşka tutunana dek baldırıçıplak..(RUTO PUTO)