Noyan Tüzüner Şiirleri - Şair Noyan Tüzüner

Gerçek üstü bir güzelliğe bakarken içinin titremesi gibi bir şey seni ilk görüşüm...
Bir çocuğun yaramazlık yaparken içindeki korku gibi sana ilk dokunuşum...
Her sabah ezanında isminle başlıyor dualarım...
Sana başka göz, başka el değmesin n'olur?
Ben sadece senle çocuğum;
İbadet değil belki, bir çocuğun duası sana olan aşkım...

Bugün gördüm seni.
Seneler sonra hiç değişmemişsin demek isterdim.
Ama ilk defa bir meleği bu kadar yakından görüyordum.
Gerçek misin diye dokunmak istedim.
Yapamazdım benim değildin.
Giderken öptün ya hoşçakal diyerek.

“aynı kağıdın arka ve ön yüzleri gibiyiz
sonsuza dek beraber ama
hiçbir zaman birbirlerini görmeyen...”

'n.t.'

Dört duvarın kuşatmasında yine yüreğim...
Her biri ayrı bir güzelliğini anlatır senin...
Hasretin duman olur siner odama...
Uyutmaz bir türlü geceleri, deli gözlerin...

Nefesini yüzümde hissetmediğimde uyunan uykumudur!

Bir resmini bile almadım yanıma,
Gülen bir yüzün kalmış yalnız hafızamda...
Gözlerimi her kapattığımda bana bakan...
Gözlerinin içi gülen...
Ben ağladıkça tebessüm eden...

Güneşin unuttuğu yerdeyim,
Doğmuyor gün her anım gece...
Biraz da sen karanlıkta kal...
Bende ışık bitti...
Biraz da sen ağla artık...
Bende yaş bitti...

Sürgünüm adalarda artık...
Gözlerin ki ışık ışık...
Gözlerin ki kara parçası değmemiş engin okyanuslar...
Her dalgada her damla;
Yokluğunu anlatır...
Sonra bir tokat gibi vurur kayalara...

Kalbimde ritm bozukluğu varmış...
Akordunu senin yaptığın kalpten nasıl bır tını beklenebilirki...

Gözlerin bir gün dalarsa uzaklara,
Hiç olmasın orada buluşalım bakışlarını kaçırma...
Sanki olmasak bile aynı dünyada,
Aynı noktaya bakıyoruz...
Bil ki hala birbirimizden çok,
Biz acıyı seviyoruz...

Balık suyu...
Değirmen rüzgarı...
Tohum toprağı...
Can bedeni...
Hiçbiri özlememiştir asla...
Özlediğim kadar...