Notsuz Karneler Şiiri - Abbas Ünal

Buraya kadar gelmişken şu taze mezara da uğrayalım
Mor kasımpatıları ve soğuğa dayanıklı otlar altında
Üç kasım daha sınava çalışsaydı
Aramızda bahçe nöbeti tutacak bir öğretmen gömülüdür
Atanamadığı için kendini öldürmüştür
Odasının köşesinde yorgun masa, çileli okul yıllarını yasladığı
Masanın üzerinde ikinci el sınava hazırlık kitabı
Kitabın üzerindeki notta son büyük cevabı
“Alanımda 75 soruda 71 net yaptım.”
Şimdi bu büyük cevaba en az üç soru sormalı
1-72 net yapanlar kazandı mı hayatta kalmayı?
2-70 net yapanlar hangi tarlada kürek sallıyor?
3-71 net yapan diğerleri hangi düşüncelerin uçurumunda?
Bu üç sorudan fazlasını sormayı hak eden, bahçesine kasımpatı tohumları eken, alnında ikinci çizgisi açılmış anası, dördüncü soruda şu cevabı bulmuştur:
“Sen ki ışığını kaybettin oğul. Organlarını çocuklara bağışladın. Allah senden razı olsun.”
Dokuz yaşından bu yana özlediği babası onu şu sözlerle karşılamıştır:
“Çok mu zordu kurban olduğum. Dayanamadın mı?”
Bu ölüme sessiz kalan kardeşinin boynuna sarılmış atanamayan öğretmenler teselli verir kol kola:
“Silahın soğusun Mustafa Öğretmen. Her öğretmenin kalbinde yüzlerce öğrenci yaşar. Sınıfın güneş görsün. Bütün öğrencilerin sana 24 Kasımlarda notsuz karneler getirecek.”