Nötron Yıldızı Şiiri - Ercan Barut

Nötron Yıldızı
Yaprak, kuruyunca terkeder dalları ,takatsiz kalır,savrulur rüzgarın akışına ...
Sevgisi ,kuruma mevsimine kadardır dalın yaprağa olan...
Dişi aslan güce tapar , bırakır yenilince kanlar içinde yatan sevdiğini...
Sevgisi, daha güçlüsünü bulana kadardır,erkeğine olan..
Yaprakta ve aslanda sevgi kuralı değişmez,
kuralsız değillerdir insanoğlu kadar...
Yanıp,yıkılırken insanoğlunun tefeci iştahıyla dünyadaki sevgi hesapları,
senin sevgin nötron yıldızıydı uzayın gizemli hapishanesinde.
Sırrı çözülemiyordu kendisinden beşyüzbin kat büyük nesneleri nasıl çektiğinin,
ben çözmüştüm gerçek sevgiyi
seninle geçen yıllardan sonra,
birlikte hapsettiğimiz beşyüzbin kat derde katlandıktan sonra...
E.Barut