Kaldığım yerler aslında hep bir şarkının başlangıcıydı. Her notada içime bir kurşun gibi işliyordun. Anlamayan birine göre belki de sıyırmıştın. Aşık olmayan birine göre ‘’ unutursun ‘’ gibi bir durum bu. Ve sen kimsenin bulamayacağı yerdeydin. Çünkü yakın mesafeden ellerime iki el ateş ettin. Bu, beni bir uzay mekiğinin içine koyuyordu. Yıldızların arasında gibiydim. Fakat tüm yıldızlar, senden kopmuşlardı, bunun farkındaydım. Dünya, bana çok küçük gözüküyordu. Aslında sen yanımda olmadığında benim dünyam da yok sayılırdı. Sonuna nokta konmamış bir cümle gibiydim. Bir tarafı açık ve kelime kaybetmeye itilmiş..
Devrilen şeyler; her zaman binalar, vazolar, devletler değilmiş, bunu öğrendim. Çünkü benim umutlarım devrildi ve bunun altından kalkamadım. Kimi zaman sakladım, saklamaya çalıştım bunu kendimden. Kalabalıktan gelen tüm seslere kulak tıkamak gibi.. Fakat ben sadece denedim bunu, olmayacak bir şeyi denedim. Oysa ben hep ölmeyecek şeylerimiz olmasını diledim. Yırtık bir mazinin üzerine dikiş atmak, sakat bir martıyı iyileştirmek, kurumuş bir denizi sulamak istedim.
Günlerce büyük insan topluluklarının içinde büyük bir yalnız ve küçük bir ayrıntı gibi saklandım. Kimse beni keşfedemedi.
Aradım..
Günlerce seni aradım, adını aradım. Adım adım, adının yanından atılmış, adımı aradım..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta