Nota Şiiri - Buse Güngör

Taş zillerin içinde kömür,
Havada bataklık,
Ziller arasında deri kıyafetli anılar,
Ve adil bir şekilde gizlenen bir kadın gözlerini bir ara kırptı.

Vahşi domuz göğsünün üstüne son kez baktı,
Yabani kuşlar yavrularını göğe çıkartır,
Ne onlar onun onun mırıltılı notanın güneşi okşadı,
Yalnızlıklarımı bıraktın!

Gri duvarlar olduğu zaman,
İlk formunu korudun mu?
Yüreklerinin hatırlamayacaklarını düşünüyorlardı.
Yine umudun neşesi?

Sevinç gelgitinin üstlerine akacaklarını düşündüler,
Gelecek yıllarda kontrollü-kontrolsüz?
Ama şimdi tüm sevinçleri nerede?
Sadece gözyaşları var ve onlar da şu an kayıp!

Peki,kaderin şerefi için savaşmalarına izin ver,
Ya da umut gölgesinin peşinde koşmaya
Devam et ve hızlı koş!
Bu dünyada yaşayanların boyu uzadı ve değiştiler!

Ve eğer ağlayacaklarsa kalpleri görmemeli,
Elem kuyusu kuruyana dek,
Rahat yastıkla kalk uykundan,
Tek bir nefes al!

Yalnız bir Lodos batı rüzgarı esintisi,
Ve mırıltılar ile yanıma gelen bir akarsu,
Başka bir şeye ihtiyaç mı var?
Hanımın hallerini genleştirmek için?