Nostaljik Yolculuk Şiiri - Fikri Özen

Bugün içimden geldi eskileri yad etmek
Belki derin derin ah çekmek istedim
Belki nerede kaldı o günler demek
İnsanların birbiri ile konuştukları,
Sevgi ve saygı gösterdikleri zamanı
Vefa ve güven duyguları vardı
Aşklar, sevdalar tertemizdi
Mektup denilen bir iletişim aracı vardı
Yazmak ve okumak zevk verirdi
Kötülük çok uzaktı bizlerden
Nankörlük hiç uğramazdı
Para pek sevilmezdi
Paradan önce aile gelirdi
Vatan vardı
İnancımız da en önde gelirdi
Bir de gerçek dostlar vardı
Yüzüne gülüp arkandan kuyunu kazmazdı
Televizyonlar siyah beyaz,
Pantolonlar geniş paçalıydı
İnsanoğlu lokmasını paylaşırdı
Herkes helal yerdi
Haramzade uzun yaşamazdı
Mutluluk vardı, huzur vardı
Henüz genlerimizle oynanmamıştı
Çocuklar anne ve babalarını sayardı
Okulda eğitim vardı, okumak isteyenler de
Babaannem asmada üzümden pekmez yapardı,
Yaprağından dolma
Bir de mahallede Ayşe teyze vardı
Kötü kadındı, dedikodu yapardı
Sobada kömür yanardı
Para ile alındığı için çok ısıtırdı
Dost düşman belliydi
Makarnayı para ile yiyen de
Bir de en önemlisi Atatürk sevgisi vardı
Adı stadyumlarda, spor salonlarında, kültür merkezlerinde yaşardı
Şairler vardı, hep doğruyu yazardı
Bir doğru vardı
Gözyaşları da sahiciydi
Kimse kimseyi kullanmazdı
Geç eski zamanı
Şimdiye bak kimse demezdi
Kapitalizm vardı, henüz vahşi değildi
Bankalar vardı, kredi vermezdi
Aileler yok olmazdı
Gençlik çalışkandı, söz dinlerdi
Hayallerimiz vardı
Umutlarımız da...
Hepsi yok oldu

Dost kalemden:

Hepsi bir adım geride halbuki
Yok olup gitsede kendileri
Isıtır kalbimizi geçmişin güzellikleri.
Hepsine belki derim eyvallah modern zamanların kaderi
Ama o sahte gözyaşlarını kabulenemem asla besbelli.

EdizTevfik Özgan