Nostalji Şiiri - Adem Vural

Çok değil otuz yıl önce
Çamurdan köşkümüz vardı.
Oynar idik, kış gelince
Odundan köşkümüz vardı.

Sökük şalvar, çarık yırtık
Kıç üstü durmaz kayardık
Yalın ayakla çıkardık
Çok sarp yokuşumuz vardı.

Kah konardık, kah göçerdik
Yüce dağlardan geçerdik
Sütünü sağar, içerdik
Koyunla koçumuz vardı.

Ötünce kınalı keklik
Boşanırdı bizim çiflik
Darı yedirir, beslerdik
Kafeste kuşumuz vardı.

Anam görünce bizleri
Başa çıkardı cinleri
Unutmadım o günleri
Dayaklık suçumuz vardı.

Sular içerdik testiden
Gül koklardık, top desteden
Şimdi kalmadı eskiden
Neşemiz, coşkumuz vardı.

Adem’im aşımız, unsuz
Yanardık mumsuz, odunsuz
Bir ömre sığmayan sonsuz
Bitmeyen aşkımız vardı.