Nostalji Şiiri - Müberra Ateş

Eskiden dizlerimin yaraları acırdı,
Ama her düştüğümde
Kaldıran birileri vardı,
Ardından bağrına basan,
İyileşene kadar mızmızlanır,
Nazlanırdım onlara.
Bazen surat asar
Bazen içten içe ağlardım,
İstediğim oyuncak alınmadığında
Bir de karne notum kırıkken,
Hiç önemi yokmuş oysa.

Şimdilerdeyse;
Gönlümdeki yaralar acıyor,
Düştüğümde kaldıranım yok
Ayrıca tekme atan çok.
Çekiştiren…
Birin yanına bin katan
Nedense ağlayamıyorum artık
Ne içten, ne avaz avaz
Gönlümün de gözümün de yaşları kurudu
Sadece tükeniyorum
Soğuyorum hep
Aldatıldığımda, değer bulamadığımda.