Nostalji Şiiri - Vahit Aydemir

Bir an daldım hayallere,
Düşündüm eski günleri.
Cennet gibiydi bahçeler,
Kokardı hanım elleri.

Herkes birbirini tanır,
Selamla başlar günleri.
Sade güzelliği değil,
Paylaşırdık kederleri.

Tertemizdi, bembeyazdı;
Çamaşırı, örtüleri.
Kömürlerle ısıtırdık,
Dökme demir ütüleri.

Herşey doğal ve basitti,
Dedelerden gördükleri.
Komşu kızın çeyiziydi,
Anaların ördükleri.

Büyüklere saygı vardı,
Küçüklere sevgileri.
Hekes daha huzurluydu,
Yüzünde gülücükleri.

Evler apartman oldu,
Söktük bahçeden gülleri.
Ben de aynen sizler gibi,
Çok özledim o günleri.

Medeniyet çok güzel şey,
Sayılmaz getirdikleri.
Ya insanlık, hani sevgi;
Gelirmi götürdükleri.

24 Kasım 1994