Nostalji Şiiri - Güven Tahtakıran

Çayırlarda karakucak tutardık,
Düğünlerde tabancalar atardık,
Hedik bekler dam başında yatardık,
Gençtik her tarakta bezimiz vardı.

Hıdrellez günü çıkardık dağa,
Kınalı koçları dizerdik cağa,
Nağmeler salardık bahçeye bağa,
Dostluğa çağıran sözümüz vardı.

Bulgur döverdik idik soku taşında,
Sohbetler olurdu pınar başında,
Köroğlu olurdu herkes düşünde,
Korkusuz kapkara gözümüz vardı.

Döven sürer aktarırdık harmanı,
Kesilirdi dizimizin dermanı,
Geceleri dinlemezdik fermanı,
Tatlı meşakkatli yazımız vardı.

Kış geldi mi kızaklarla kayardık,
Odalarda masallara doyardık,
Kadir bilir hatır gönül sayardık,
Edepten kızaran yüzümüz vardı.

Seher vakti kuzuları katardık,
Tuzak kurar keklikleri tutardık,
Davetlerde arabaşı yutardık,
Nefsimiz çekerdi nazımız vardı.

Davullu zurnalı asker olurduk,
Ergenliğin lezzetine varırdık,
Türkülerde kendimizi bulurduk,
Hasreti anlatan sazımız vardı.

Sabah açılırdı kapı ezanda,
Bir cümbüş kopardı bağı bozanda,
Kızlar pekmez kaynatırdı kazanda,
İffetli gülyüzlü kızımız vardı

Bilmez idik raksı, cazı. dansı biz,
Örnek almaz idik Kays’ı, Hans’ı biz,
Halaylarda yakalardık şansı biz,
Doğruya yönelen özümüz vardı.