Bir kucak anı kaldı,
Pembe sardunyalı sokaklardan.
Babamın tebessümlü bıyık altı gülüşleri,
Anamın cefakar serzenişleri, odalarda çınlayan.
Patlak toplarla oynanan istoplar,
Çelik-çomaklar, gazoz kapakları.
Ve kartpostal kolleksiyonlarının hayali kaldı.
Günboyu debelenip çamurlarda,
Akşama yenilen dayaklar,
Yırtık çoraplardan fırlayan parmaklarımız anı...
Bir gün bulgur pilavı,
Ertesi gün erişte aşı.
Sersefil yaşardık hayatı.
Kokusu bir başkaydı fırından çıkan taze ekmeğin.
İkibuçuk Lira'yla renklenirdi dünyamız.
O günler anılarda kaldı.
...
Şimdi cebimizde daha çok para,
Deliksiz çoraplarımız ayakta.
Ne ellerimiz çatlak,
Ne de bitli, saçlarımız.
Öyle ise;
Neden hala hayata kırgınız...
Kayıt Tarihi : 6.9.2004 11:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
