Nostalji Şiiri - Adnan Deniz

Sahi,ne güzel gelirdi kulaklarımıza
"Arkası yarın"piyesleri.Bizleri çok farklı hayallere götürürdü.Kaybedenlerin,haksızlığa uğrayanların yanında olmuşluğumuz vardır.

Çok göz yaşları dökmüşlüğümüz olmuştur kavuşamayan sevgililere.Çok dua etmişliğimiz vardır nur yüzlü dedelere,Melek kalbli teyzelere.

Sahi,radyolar ellerimizde bangır bangır maç anlatan spikerleri can kulağı ile dinleyip,sevinçten "gooool" diye bağrışlarımız unutulmamıştır.

Her gece bin kere ezberlediğimiz "seni seviyorum" sözcüklerini,sevdiğimize söyleyemedigimiz,utançlığımızdan yanaklarımızın kıpkırmızı oluşları halâ bizlerde canlıdır.

Bir kerecik görmek için sevdiğimizi, sokaklarını bin kere arşınladığımız,ya sevdiğimiz kızın abisine ya da evlerdeki köpeklere kovalanışımız halâ hafızalarımızdadır.

Kurtuluş bayramlarında yazlık sinemaları tek tek dolaşışımız,ellerimizde gazozlarımız hava atışlarımız,delikanlılığımız, belki garip gelecek ama gerçekten doğrudur.

Ya dostluklara ne demeli,dost dediğin zaman uğruna dayaklar yenmeli,onunla üzülmeli onunla sevinmelidir.Arkadaşlarımızın aileleri
Ailemiz,onlar bizlerin herşeyidir.

Daima var olan,mahalle kavgaları,namus korumaları,Gelecek yorumları ve bizi hiç yalnız bırakmayan unutulmayan fukaralıgımız ve yokluklarımızdır.

Sahi "Ne güzel komşumuzdun sen Fahriye abla"diye okuduğumuz şiirleri,söylediğimiz
O heyecanlı marşlarımızı,hiç bitmeyen darbeleri ve yediğimiz dayakları unutmak mümkün müdür?Ya kardeş kardeşe düşman edilişlerimizi,unuttugumuz o gelecekteki güzel düşlerimizi,gelip geçen bir daha yaşayamayacağımız gençliğimizi bulmak mümkün müdür?

Hadi siz söyleyin bize mutluluk gelecek diye
öteledigimiz o geçmiş yıllar,bak çoktan geçip
Gitmiş bize ayrılan zamanlar;
Sahi siz ne zaman geleceksiniz?