Norveç semalarında bok olmak istemiştim bir defa,
Sonra anladım ülkemde insan olmak etmezmiş,
Kendi bokumuzda boğulmak zorunda kalsak da.
Bir sesten çıkan her tınıyı dinlemek istiyorum sanki,
Hakaret etmesin kimse ses tonuna,
Bazıları çok feci sevebiliyor,
Bir insanın sesinin her tonunu.
Biriyle geçen her an zamana itiraz gibiyse,
Zamanın ta kendisi olduğunu fark edip,
Ölümsüz olduğunu hissediyorsun.
Norveç kıyılarında bir bok olmayı değil,
Ülkende kendi bokunda boğulmayı,
En içten şekilde kabulleniyorsun.
Endişelenme;
Okumaya,
Yazmaya
Ve daima âşık olmaya devam et…
Kayıt Tarihi : 17.12.2023 00:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!