Norüyüm Şiiri - İsmet Bozkurt

Ben zannettim kafamız hep uyuşur
Fazla okur yazar çıktı norüyüm
Uyuşmazsa günden güne değişir
Ekin ektim hozan çıktı norüyüm.

Kopartırsın çok asılma gemine
Çingeneymiş çadır kurmuş evine
Üstü darda bacakları enine
Yuvaları bozan çıktı norüyüm.

Anlamadım ruhu bedene varmaz
Orda burda birtek gönülde durmaz
Çirkeflikten kimse hatırın sormaz
Her kararı düzen çıktı norüyüm.

Geldi farzet yarım asır yaşına
Entel dantel hâlâ gider hoşuna
Maya bozuk tutturamam boşuna
Kucaklarda gezen çıktı norüyüm.

Herkes girmiş belli ki o kapıdan
Vaz geçemez delik deşik tabudan
Kişiliksiz karalanmış yapıdan
Yontulmamış hezan çıktı norüyüm

Bir şey yokken kafası hep karışır
Tilkileri kuyruk çatar yarışır
Hem ulema kadehlerde vuruşur
Çiçek derdim hazan çıktı norüyüm.

Söylemekle hiçbir laftan almıyor
İpsiz sıpa çeksen yola gelmiyor
Su koymakla bomboş kaplar dolmuyor
Dibi düşük kazan çıktı norüyüm

Kurt saydığı kadınlarla boğuşmuş
Samur kürk ya avuçlarda oğuşmuş
Bir yetmemiş dokuz koca değişmiş
Sümme hâşâ azan çıktı norüyüm.