Normal Mi? Şiiri - İbrahim Yay

Günleri tükettiğim zamanları özlüyorum gençliğimde,
Daha büyüyüp hayatla karşılaşmamışken,
İmrenmek cidden neye ve kime yapılır öğretiyor yaşananlar.
Çok şey öğrenmişim ki içime attıklarımca yaşar oldum.

Geçmiş günahlarımı düşündükçe,
Gelecekte olanları nereye sığdıracağım diye telaş ediyorum.
Kapımın önünden geçmiş sevdiğim ise,
Belki yanıma uğrar diye ümitleniyorum.

Yazacaklarımı düşünmeme gerek kalmamışken onca yoğunluk arasında beynimde,
Beni şaşırtan olayın bu kadar nasıl biriktirdim hepsini olması en çok koyan şey sanırım.
Sevdiklerimi koruyamamışken gizlice içimde,
Ben daha, çok günahkarlara kanarım.

Sevenin dostu olmazmış derken biri bana,
Gözlerinin içine baktığım sırada aklımdan geçen,
Daha tadabildim mi de o duyguyu bana bunları söylüyorsun düşüncesi,
Ağır olmalı mı bu kadar?

Her insanın bakışında bana karşı bir tedirginliği var,
Yaşadığımdan şüphe eder gibi herkes.
Onların bakışlarını fark etmem bir yana,
Neden gözlerini bana diktiklerini anlamam normal mi?