Beni bekleyen bağım bahçem var benim
Bir dua bekleyen anam babam var benim
Yolumu gözleyen dayım dayzam var benim.
Bırak beni Ankara nolur köyüme gideyim..
Yeter nolur artık benimde takatim bitti.
Bu hasret bu ayrılık benim canıma yetti.
Benim gibi köyünü seven, çoktan dönüp gitti.
Bırak beni Ankara nolur köyüme gideyim..
Ahh Ah, off of çektikçe gözüme yaş doluyor.
Sineme gamlar kederler elemler acılar salıyor.
Bazen düşünüp aklım gidiyor, gözlerim dalıyor.
Bırak beni Ankara nolur köyüme gideyim.
Ne bağım koptu köyle ne de iplerim.
Dön artık diyecek kız kızan beklerim.
Dön diye haber gelirse lal olur keklerim.
Bırak beni Ankara nolur köyüme gideyim.
Hasret tütüyor gençlikte gezdiğim yerlere.
Çocukken gezip usanıp bezdiğim yerlere.
Artık gönlümle beynimle sezdiğim yerlere.
Bırak beni Ankara nolur köyüme gideyim.
Necip KÜÇÜK (14 Ekim 2009)
Necip KüçükKayıt Tarihi : 20.3.2010 17:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!