Geceleri bir köyden geçiyorum, öne çıkıyor evler
farların ışığında – uyanıklar, içmek istiyorlar.
Evler, ambarlar, tabelalar, sahipsiz taşıtlar – şimdi
kanlı canlı oluyorlar. Uyuyor insanlar:
bazıları huzur içinde uyuyor, yüz ifadeleri gergin bazılarının
sanki sonsuzluk için yaman bir alıştırma yapmaktalar.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.