Geceleri bir köyden geçiyorum, öne çıkıyor evler
farların ışığında – uyanıklar, içmek istiyorlar.
Evler, ambarlar, tabelalar, sahipsiz taşıtlar – şimdi
kanlı canlı oluyorlar. Uyuyor insanlar:
bazıları huzur içinde uyuyor, yüz ifadeleri gergin bazılarının
sanki sonsuzluk için yaman bir alıştırma yapmaktalar.
Uykuları ağır olsa da cüret edemiyorlar her şeyi serbest bırakmaya.
İndirilmiş bariyerler gibi dinlenirler gizem geçip giderken oradan.
Köyün dışında yol uzun süre orman ağaçları arasından geçiyor.
Ve ağaçlar, ağaçlar birbirleriyle uyum içinde suskundur.
Alaz ışığında bulunan teatral bir renge sahipler.
Nasıl da belirgin yaprakları! Evime kadar izlerler beni.
Uzanırım ve uyumak zorundayım, göz kapaklarımın ardındaki
karanlığın duvarında görürüm kendi kendilerini karalamış işaretleri
ve tanımadığım resimleri. Uyanıklıkla rüya arasındaki delikten
büyük bir mektup sızmaya çalışır boşu boşuna.
Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
İsmail AksoyKayıt Tarihi : 11.11.2019 00:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
NOCTURNE Jag kör genom en by om natten, husen stiger fram i strålkastarskenet – de är vakna, de vill dricka. Hus, lador, skyltar, herrelösa fordon – det är nu de ikläder sig livet. Människorna sover: en del kan sova fridfullt, andra har spända anletsdrag som om de låg i hård träning för evigheten. De vågar inte släppa allt fast deras sömn är tung. De vilar som fällda bommar när mysteriet drar förbi. Utanför går vägen länge mellan skogens träd. Och träden träden tigande i endräkt med varann. De har en teatralisk färg som finns i eldsken. Vad deras löv är tydliga! De följer mig ända hem. Jag ligger och ska somna, jag ser okända bilder och tecken klottrade sig själva bakom ögonlocken på mörkrets vägg. I springan mellan vakenhet och dröm försöker ett stort brev tränga sig in förgäves.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!