Noktalar Şiiri - Ünal Büyük

NOKTALAR

Hey ne bakıyorsun, öylece bana cennetinden.
Alıp götürmeni istemiyorum, artık senden beni.
Ağrıyor işte …ağarıyor işte tenim, içimdeki gökler…
O yok, ruh var, biz var…
Üç nokta yerini tutuyordu…ve ler ile ler ve ide ler ile b ler…
Kelimeler kırılıyor buz gibi ellerimden egolara.
İçimde bir sıcak mağma oluşuyor, her an ve zamanlardan.
Zamana yolculuk peşimi bırakmaz, sen olunca oralarda.
Dinlemek kelebeklerle müziğini, tatmaksa ruhla.
Kalp, kalp, ah o kalp, ah benim kalbim.
Tutkun…
Perişan ve iyimser…
İşitir senden bir ses ve ağlar göz yaşlarca, yıllarca…
Yıldızlardan taç yapıyorum bak!
Senin için.
Senin gibi…
Işıldıyorlar, ülke ülke bağlanıyorlar, kopamıyorlar.
Işık bahçen oluyorlar, her gittiğin yeri aydınlatasın diye…
Senin oluyorlar, tutam tutam elinden saçılıyorlar.
Güzelleşiyorlar, güzelleştiriyorlar eriştikleri varlıkları.
…ve senden iz ler ile
Nokta, nokta, nokta…
…ve sayılamayacak noktalar… noktalar… yine, Yine noktalar…
Bu nokta, şu nokta, o nokta
Son nokta, sen nokta.