Noktalama İşaretleriyle Hayat

...
Üç nokta yanyana der ve başlar hayatın! ! !
Ünlem işaretleriyle dolu bir sevinç yaşatırsın,
Ailene Tanrı'dan bir armağansın sen,
Bebeksin, kimse seni tanımlayamıyor? ? ? ,
Soru işaretleriyle yaklaşıyorlar sana,
Çünkü ne ne istediğini,
Ne de neler hissettiğini,
Kimse bilmez, anlam veremez.
Sonra büyürsün bol virgüllü günlerin ardından,,,,
Artık çevrendekilerle konuşabilirsin,
Artık istediğin gibi gezip oynayabilirsin,
Herkes hala seni,
Sevimli bir çocuk olarak görüyor,
Ama sen hergün, her virgülün ardından,
Büyüyorsun, gelişiyorsun,
Hergün yeni birşeyler öğreniyor, uyguluyor,
İçinde yaşadığın ortamın, hatta Dünya'nın,
Farkına varıyorsun günden güne;
Ve bir noktalı virgülün ardından,
Yeni bir döneme giriyorsun,
Artık bir gençsin,
Yaptığın her şeyden önce,
Mutlaka iki nokta üst üste koyarsın:
Çünkü kendini çevrendekilere hatta herkese,
Açıklamak, tanıtmak istersin,
Bol satır başların olur, büyük harfle başlayan,
Ve her satırda unutamayacağın,
Bir iki cümleyle gençlik anıların olur,
Daha sonra aşkı tadarsın, evliliği yaşarsın,
Artık kendinden başka düşünmen gereken,
Birisi daha vardır hayatında,
Ve çok geçmeden,
Tıpkı senin ailene yaşattığın gibi bir sevinçle,
Birisi daha katılır hayatına,
Ünlem işaretleri olur satır sonunda! ! !
Bir noktalı virgülün daha ardından;
Bol virgüllü günler geçer hayatından,,,
Birden bazı şeyler ters gitmeye başlar,
Onlardan biri de,
Seni bugünlere getiren anne babanın,
Birer birer ayrılmasıdır aranızdan,
Kendine ait bir ailen vardır ama,
Seni Dünya'ya getiren insanlar yoktur artık başında,
Üzülürsün, ağlarsın
Hatta isyan edersin, bu anlamsız gidişe,
Ama ne olursa olsun,
Bir satır daha açılır hayatında,
Ve kabullenirsin elin mecbur,
Bakarsın ki senin evlatların da,
Tıpkı bir zamanlar senin olduğun gibi,
Büyümüş, kanatlarının altından uçup gitmiştir,
Uzunca günlerin ardından,
Anlarsın ki yaşlanmışsın.
Artık ileriye değil,
Geriye bakarak yaşarsın hayatı,
O virgüllü, ünlem işaretli,
Hatta iki nokta üst üsteli hayatın,
Tek cümlelik son satırındasın.
Ve soru işaretleriyle,? ? ?
Geçmişi değerlendirerek, anarak yaşarsın.
Düşünürsün,
Önce çocuktun, sonra genç, sonra yetişkin,
Ve en sonunda yaşlı bir insansın,
Ve öyle bir gün gelir ki,
Önce bir noktayla biter son satır.
Sonra ünlem işaretleriyle dolu bir üzüntü
Yaşar arkanda kalanlar! ! !
Ve tıpkı baştaki gibi bir üç noktayla,
Dönmeye devam eder Dünya...
...

'Yaşam bir kitapsa, her insanın hayatı da o kitabın bir sayfasıdır. İnsan doğarken boş bir sayfa açılır. Bir anlamda yeni bir hikaye daha başlar. Kitabın yazarı olan yüce yaratıcı, cümlelerde boşluk bıraka bıraka o sayfayı doldurur. Ve insan yaşarken o boşlukları birer birer istediği gibi doldurur. O boşluklar öyledir ki, insan ne ile doldurursa hikayenin niteliği de onunla belirlenir, şekillenir. Her satırın, her cümlenin ayrı bir değeri vardır. İşte buyüzdendir ki; insan, yaşadığı her günün, en önemlisi bir daha yaşanamayacak olan bu hikayenin yani hayatın kıymetini bilmeli. En sonunda güzel bir hikaye ortaya çıksın istiyorsa boşlukları en güzel şekilde doldurmalıdır. Çünkü geçen hiç bir dakika geri döndürülemeyeceği gibi, doldurulan bir boşluktaki hata da silinemez. Arkanızda güzel hikayeler bırakmanız dileğiyle...'