Noktalama Şiiri - Ahmet Emin Fidan

Cümleler;
Beynimdeki metafizik dinamikleri,
Kalıplara sokmadan şerh edemedin.
Kelimeler;
Daracık dünyamda cereyan eden dabreşmeleri,
En açığıyla ifade edemedim.
Harfler;
Zihnimde cimnastik yapan düşünceleri,
En güzeliyle beyan edemedin.

Hayır! ,, Dikkat edin! ! ! !
Duygular, düşünceler, sevgiler, matemler,
Ayaklanmış hepsi, barikat kurmuş yollarınıza,
Savaş açmışlar sizlere,
Ölçüsüz kuralsız sere serpe.
Tabi ki öyle;
Hep siz mi onları beyinlerde düğümleyip hapsedecektiniz?
Hep siz mi onları zincirlere vurup zindanlarda tevkif edecektiniz?
Hep siz mi onları dalsız, budaksız, meyvesiz bırakacaktınız?
Onlar da işte,
Başkaldırdılar sizlere,
Büyük düşman harf, sonra kelime, sonra cümle!
Hani her şey karşılıklıdır derdik te aldırmazdınız bizlere!
İşte onlar da bundan hareketle,
Çıkmışlar sizleri tevkif etmeye,
Sokmaya sizleri sözlüklere veya lügütlere.

Kalemlerse ikinci planda,
O neden ama! ? !
Çünkü o da yetmemişti ifadeleri anlatmaya.
Sevgiyi müjdelerken, aşkı ifade ederken,
Hasreti özlemi irdelerken,
Üzüntüyü, elemi, kederi serdederken,
O değil miydi hep; harf, kelime ve cümlelerin emrine giren,
Kalem değil miydi onlara araç olan, kilit olan, zincir olan,
Bir de mut'i nefer gibi önüne ne geldiyse yazan.

İşte bu sebeple onlar da;
Azmetmişler, her yönüyle ifade edilmeye,
İfade edilmek için de,
Göze almışlar girecekleri her şekle.
Belki belki
Bir bir
kalp, kurukafa,

Belki can simidi yetişen işaretler veya
N—O—K—T—A—L—A—M—A! ! !