Nokta oluyorum…
Rüzgârın ektiği, toz bulutu oldum,
Savurdum ruhumu, dört mevsime,
Çılgın bedenim, adımladı kaderini,
Yorulmadım, duygularda koştum…
Bakmayın ben o, eski ben değilim,
Dinmiyor hayatın fırtınası, sisi…
Söküyor yüreğimden, derin sevgiyi,
Götürüyor çekip alarak, meçhule…
Patlayan, bir hayatta vurulup,
Gözlerim kan boşalttı, içimden,
Canım boğuldu, nefessiz kaldım,
Ölümlere gittim, derin sessizlikte,
Bir yudum su gibi, dökülsen içime,
Irmak olurdum, denizlere akan,
Hayat pınarı olup, gözlerimden coşsaydın,
Bir kartal gibi, kanatlanıp uçardım...
Şimdi işkence uykularda, kıvranıyorum,
Boşluğun kafesinde, sürgün de içim,
Gökyüzü kızıldan, dönüyor karanlığa,
Gölgelerde kaybolup, nokta oluyorum…
Oktay ÇEKAL
02.12.2012-16.17
Kayıt Tarihi : 4.1.2012 21:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!