Noksanlığının Karbonmonoksiti

Sevmedim,
Hasretin hücrelerimi yakışını.
Prangalarda bedenimi sıkan zinciri,
Boğazına sarılmış urganla,
Ölüme yoldaş mahkumun çaresizliğini de…
Ellerimin titrekliği poyrazın esişinden değil,
Sensizliğin 7.8 şiddetindeki sarsıntısıdır…
Her sigara yakışımda duman olan benim,
İçime çektiğim her nefes,
Noksanlığının karbonmonoksitidir…
Söndürdüğüm bütün izmaritler,
Hasretime son vursun…
Siyahın matemi serilsin yerlere,
Umutlarımın beyazı olsun…