Nohutlu pilav Şiiri - Hüseyin Demircan

bir iş güç sahibi olmalı adın
adama serseri filan denmiyor
bulunsun yanında güzel bir kadın
o zaman dadından hayat yenmiyor

yüzü aşmış artık dert keder binem
sıkmaktan çatladı dişteki minem
bir hamam yerine dönüştü sinem
yokluğunda bağım sanma yanmıyor

kambur çıkmış sırtta dert torba torba
felek bana karşı ne kadar zorba
özledim günler var bir sıcak çorba
kir pasak urbalar ise yunmuyor

ey yaaar ben eteğin altı pinekler
iken bilmez beden ciltte benekler
burnuma musallat olmuş sinekler
bi türlü şu bana huzur sunmuyor

uykusuz geceler gözlerim süzgün
façamsa bozuktu değildi düzgün
bütün gün sokakta dolandım üzgün
akan gözyaşlarım bilki dinmiyor

çoğu haketsede kötek dayaklar
kimi şöför vardır yapar kıyaklar
inat ağır basıp yorgun ayaklar
dursada dolmuşa yine binmiyor

ne yapsam bilmemki gayrı şaşırdım
sabahtan ısladım suyla şişirdim
akşama nohutlu pilav pişirdim
gelsene içime sensiz sinmiyor.. yaaar...