Noel Baba Şiiri - Cahit Konut

Mutlu çocuklara verir hediye,
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.
Öksüzü, yetimi görmez ne diye?
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.

Ayakları yalın, başları tombak,
Çorapları delik, hele bir dön bak.
Yırtılmış pantolu, içinde don yok,
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.

Gömleksiz geziyor, üşür inan ki;
Zalimlerden korkup, kaçıyor çünki.
Savaştan kaçmış da suçu var sanki,
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.

Kimi Afrika’da, çölde uykusuz,
Kimisi Yemen’de kalmış aç-susuz.
Kimi sal üstünde yüzer umutsuz,
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.

Uygur Türk’ü tutsak, Arakan vurgun,
Kırımlı perişan, Altaylı durgun.
Ahıskalı sürgün, Azeri’m kırgın,
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.

Bosna’da kırıldı bütün Boşnaklar,
Filistin’de öldü garip çocuklar.
Irak, Suriye’de sönen ocaklar,
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.

Ya bir ırk, ya da nesep yüzünden,
Ya inanç, ya da mezhep yüzünden.
Ya kör nefis, ya da hesap yüzünden,
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.

Gücü yeten, garibanı sömürmüş,
Kurnazlar durmadan oyun çevirmiş.
İnsanlar boş yere çamlar devirmiş,
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.

Hiç fark etmez garip çocuk nereli?
Kimi Hindistanlı, kimi Koreli.
Kimi siyah, kimi Kızıl Deri’li,
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.

KARACAOZAN’ım; benim tek çabam,
Vatanım, Milletim, köyüm ve obam.
Dedem Korkut Ata, o benim babam,
Noel Baba sizi tanımaz çocuk.

01 Ocak 2020 GÖLBAŞI