Nobran Şiiri - Kenan Algün 2

Hodgâmdan nezâket tezâhur etmez,
Olanca kibriyle şişinir boş boş.

Hakkın kelâmına dâvet edilir,
Mâleyânî ile eğleşir boş boş.

Dost sırrını hempasına pazarlar,
Kusuruna örtü aranır boş boş.

Bozuk terâziyle tartar dünyâyı,
Vehim deryâsında gezinir boş boş.

Ele boş gelirken onun dolusu,
Tutar dosta söyler; konuşma boş boş.

Îtibar sarsmada üstüne yokdur,
Kendine olunca köpürür boş boş.

Son damla taşırır tahammûlleri,
Samîmî bir özür beklenir boş boş.

Onca yıllık mâzî hatırı için,
Değişmesi ümîd edilir boş boş.

Kaynasa da katran katrandır gene,
Şeker olur diye beklenmez boş boş.

Çiğ olana dost gönlünde yer olmaz,
Dengini arasın dursun o boş boş.

Lâzım değil vursun yola, ırasın,
Lâyığını bulup demlensin boş boş.

Evlâdır nobrana eğlencelikden,
Var git yalnız otur köşende boş boş.

Kenan Algün
12-6-2019 Üsküdar