Nöbetteyim Sevdana Şiiri - Muharrem Abut

Gün döner, güneş batar bu yerde,
Yine dağlar üstüme yürür,
Yine akşam olur, yine karanlıklar yanar.
Civcivler tavukların kanatları altında,
Kuzular koyunların peşinde,
Buzağılar ineklerin ardında,
Bebeler annelerinin sırtında;
Yuvalarına döner.
Ne sen çıkagelirsin baktığım yollardan,
Ne de ben aşıp dağları varırım sana.
Sen beni beklersin, ben ise seni.

Saatler geçmek bilmez,
Takvimlerden yaprak düşmez.
Sığırcıklar kovuğunda sessizken,
Vakit geceye verir kendini,
Yalnızlığımla baş başa kalırım.
Yıldızlar boyunca seni düşünür,
Her düşen yıldız üstüne düşer diye,
Ürkerim, içim ürperir.
Çığlık çığlığa kan-ter içinde uyanırım,
Gördüğüm, içinde mutlu olmadığın rüyalardan.

Sen diyorum, sevdiceğim sen,
Sen bir gün ansızın çıkıp gelsen,
Kapıma dayanıp hasretliğimize bir son versen;
Dizlerimin bağı çözülse,
Elim ayağıma dolaşsa,
Tüm kelimeler anlamını yitirse;
Yalnızca canım, hoş geldin diyebilsem.
Ve başka bir şey sormadan,
Ve başka hiçbir şey söylemeden,
Ayrılığı bardaklara doldurup,
Kana kana içip, tüketsek.
Ellerim, ellerinde bıraksa tüm bitmişliğini,
Gözlerim, gözlerinde yitirse, tüm dalıp gitmişliğini,
Dudakların ıslatsa, çöl kuraklığında kalmış dudaklarımı.
Saçların ellerime tesbih olsa,
Tek tek saysam onları, bıkıp usanmadan;
Ve bitmese hiçbir hayal sen yoksun diye,
Sürse bu rüya sonsuza dek,
Uyusak, hep öyle yan yana kalsak,
Sen ve ben.

Yoksa sevdiceğim, sonumuz olur bu hasret,
Ne sen bensizliğe, ne de ben sensizliğe dayanamayız,
Gücümüz yetmez ki yüreğin feryatlarına.
Yaralar merhem kabul etmez,
Acılar kök salar yürekten bedene,
Dermansız derler derdimize tabipler,
Bil ki deva olamaz kimse bu halimize.
Onun için, ya sen gel sevdiceğim,
Ya da gel de bana,
Ben geleyim usulca sana.
Çünkü ben vurulmuşum,
Nöbetteyken sevdana…