Şafaksız geceleri yaşamayan ne bilir
Rahat uyu güzelim gönüllü nöbetteyim
Yürek acı çekerken göze uykumu gelir
Öz sılamda sensizim ve sensiz gurbetteyim
Ölenler geri gelmez imkansız biliyorum
Öldüğün günden beri sanma ki gülüyorum
Sen bir kez öldün ama ben her gün ölüyorum
Kurtar beni ne olur onulmaz illetteyim
İkizinin sesini telefonda sen sandım
Biranda toparlandım hayalimden uyandım
Aşık olmuş mutluymuş o mutluydu ben yandım
Dayanacak gücüm yok çekilmez hasretteyim
Hayat devam ediyor el alem neşesinde
Ruhum çıkmak üzere durmuyor kafesinde
Bu karanlık odamın en ücra köşesinde
Aklım gitti gidecek her türlü niyetteyim
Kayıt Tarihi : 18.12.2009 22:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Ulutaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/18/nobetteyim-12.jpg)
Senden ayrıldım amma başkasına yâr mıyım?
Senin için neyim ben, turp mu yoksa nar mıyım?
Senin umurunda mı, düşlerinde var mıyım?
Bilelmezsin elbette burda büyük dertteyim...Celâli Celalettin TOKMAK
TÜM YORUMLAR (2)