Nöbette Şiiri - Mahmut Buğrul

Şehir ışıkları, yanar uzakta,
Uyku pusu kurmuş, rüya tuzakta.
Sabahı bekliyorum gözüm ufukta,
Yıldızlarla başbaşayım yine nöbette.

Ufuklar, güneşi ardında saklar,
Yalnızlık, uyumayı bana yasaklar.
Tane tane düşüyor saçıma aklar,
Başlıyorum yeni bir güne nöbette.

Ne kadar katı olsa kurallara uyarım,
En ufak çıtırtıyı hemen duyarım,
Tükenmeyen saatleri bir bir sayarım,
Veda ederim bu gün, düne nöbette.

Güneş, dağın ardında sessiz ve sakin,
Bir bana birde güneşe bakın.
Batıpta kaybolmaya ben daha yakın,
Gireceğim galiba sin'e nöbette.

12.12.2000
Bilecik